حرزامام سجاد(ع)

حرز امام زین العابدین (ع)

در ذکر بعضی حرزها و دعاهای مختصر؛ این حرزها و دعاها از کتاب «مهج الدعوات» و «مجتنى» که هر دو از نوشته‏ هاى رضى الدین سیّد ابن طاووس هستند انتخاب شده‏ اند.

3. حرز حضرت زین العابدین (امام سجاد) علیه السّلام:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمن ِالرَّحیمِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏ اش همیشگى است،

بِسْم اللَّهِ وَ بِاللَّهِ سَدَدْتُ اَفْواهَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ وَ الشَّیاطینِ وَالسَّحَرَةِ

 به نام خدا و به خدا، دهان هاى جنّ، و انس و شیاطین و جادوگران

وَالاَْبالِسَةِ مِنَ الجِنِّ وَالاِْنْسِ وَالسَّلاطینِ وَ مَنْ یَلُوذُ بِهِمْ

و ابلیسان از جنّ و انس و پادشاهان و هرکه به آنها پناه مى‏ برند

بِاللَّهِ الْعِزیزِ الاَْعَزِّ وَ بِاللَّهِ الْکَبیرِ الاَْکْبَرِ

بستم به خداى عزیز عزیزتر و به خداى‏ بزرگ بزرگتر،

بِسْمِ اللَّهِ الظّاهِرِ الْباطِنِ الْمَکْنُونِ الْمَخْزُونِ الَّذى اءقامَ بِهِ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ

به نام خداى ظاهر باطن مستور محفوظ که بر پا کرد به آن آسمانها و زمین را،

ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

سپس بر عرش مستولى شد، به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى ‏اش همیشگى است،

(وَ وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ بِما ظَلَمُوا فَهُمْ لایَنْطِقُونَ) (1)

عذاب بر آنان واقع شد، به خاطر ستمى که روا داشتند، پس آنان سخن نمى‏ گویند.

(قالَ اخْسَؤُا فیها وَلاتُکَلِّمُونِ)⁽²⁾

به آنان گفت همچون سگ در دوزخ دور شوید و سخن نگویید،

(وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَىِّ الْقَیُّومِ وَ قَدْ خابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْماً) (3)

و فروتن شد چهره‏ ها براى آن زنده‏ پاینده. و به تحقیق محروم شد آن‏که بار ستم به دوش کشید،

(وَ خَشَعَتِ الاَْصْواتُ لِلرَّحْمنِ فَلا تَسْمَعُ اِلاّ هَمْساً) ⁽⁴⁾

آهسته شد صداها در برابر خدا، پس نشنوى مگر صدایى‏ پنهان

(وَ جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ اَکِنَّةً اَنْ یَفْقَهُوهُ

و بر قلوب کافران پرده نهادیم، بازدارنده از اینکه قرآن را بفهمند،

وَ فى اذانِهِمْ وَقْراً وَ اِذا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِى الْقُرْآنِ وَحْدَهُ

و در گوش هایشان سنگینى، زمانى که پروردگارت را در قرآن به تنهایى یاد کنى،

وَلَّوْا عَلى اَدْبارِهِمْ نُفُوراً) ⁽⁵⁾ (وَ اِذا قَرَاْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا

به خاطر رمیدگى از حق روى به پشت بازگردانند، زمانى که قرآن بخوانى،

بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالاْخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً) ⁽⁶⁾

بین تو و آنان‏که‏ ایمان به آخرت ندارند، پرده پوشیده ‏اى قرار مى‏ دهیم،

(وَ جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ اَیْدِیهِمْ سَدّاً وَ مِنْ خَلْفِهمْ سَدّاً فَاَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لایُبْصِرُونَ)⁽⁷⁾

و از پیش رویشان، سدّى و از پشت سرشان سدّ مى‏ گذاریم، پس آنان را پوشانیدم، در نتیجه حق را نمى ‏بینند،

(اَلْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلى اَفْواهِهِمْ وَ تُکَلِّمُنا اَیْدیهِمْ)(8)(فَهُمْ لایَنْطِقُونَ)

(9)

امروز بر دهان هایشان مهر مى‏ زنیم، و دستهایشان با ما سخن‏ گویند، پس خود آنان سخن نگویند،

(لَوْ اَنْفَقْتَ ما فِى الاَْرْضِ جَمیعاً ما اَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ

اگر همه آنچه در زمین خرج مى ‏کردى، نمى‏ توانستى بین دلهایشان الفت پدید آورى‏

وَلکِنَّ اللَّهَ اَلَّفَ بَیْنَهُمْ اِنَّهُ عَزیزٌ حَکیمٌ)⁽¹⁰⁾ وَ صَلّىَ اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ

ولى خدا میان آنان الفت برقرار کرد، به درستى که او عزیز و حکیم است، و درود خدا بر محمّد و خاندان پاکش.